خاطرات قشنگ عروسیمون (۲)

آره خلاصه ما توی آرایشگاه زیر دست این خانوم ها هی بالا و پایین می شدیم و نمی دونستیم چی قراره پیش بیاد . بعد از اینکه بیگودی ها باز شد آرایش صورتم رو انجام دادن . من هی نیم نگاهی به آینه می انداختم ولی چون صندلیم تقریبا به حالت درازکش بود چیز زیادی نمی دیدم . فقط احساس می کردم آرایشم غلیظه . چون دوروبر اتفاقای زیادی افتاده بود .  بعد از اینکه کار آرایش تموم شد و صندلی رو صاف کرد آرایشگرم حرف آرامش بخشی بهم زد که اعصابم رو آروم کرد . گفت :‌ببین . تمام قسمت های آرایشت اگه دلت بخواد قابل تغییره و من خیلی خیالم راحت شد . آرایش لبم رو دوست نداشتم . پهن شده بود . براش توضیح دادم چی می خوام و یکم بهتر شد . هنوز موهام رو با هد بند عقب داده بودن و آرایشم جلوه ای نداشت . سر آرایش موهام اعمال نظر بیشتری کردم و از نتیجه تقریبا راضی بودم و کم کم آرایش صورتم هم داشت به دلم می نشست و دیگه داشتم کیف خودمو می کردم . توی این فاصله چندباری  سروش تلفن زد صداش خیلی شاد و پرانرژی و راضی به نظر می رسید و منم آرامش می گرفتم که همه چیز ok هستش .ساعت ۲ قرار بود بیاد دنبالم که با تاخیر تقریبا شد ۲:۴۰ . یه فیلمبردار خیلی خوب داشتیم که همش از دستش می خندیدیم . تموم راه هی مجبورمون کرد ایده هاش رو اجرا کنیم .ما هم همش می خندیدیم و انجام می دادیم ولی نمی دونم چی از آب در بیاد .  مثلا عینک آفتابی گنده سروش رو به من می داد بزنم بعد می گفت بزن بالا از روی چشمت و از پنجره ماشین به دوربین چشمک شیطون بزن . یا اینکه به سروش می گفت با ادای دست به دوربین شلیک کن یا اینکه من تور سرمو بگیرم جلوی لنز دوربین و شیطونکی سروش رو ماچ کنم و سروش هم برگرده توی دوربین جای بوس رو نشون بده . خلاصه ما داغ بودیم و هر مسخره بازی که گفت پایه شدیم . اولش تاج سرم رو فشار می داد و با دامن پف دارم مشکل داشتم و کفشم هم ناراحت بود . اما نیم ساعت نشد که همه اینا برام عادی شد .توی باغ ۲ ساعت فیلم و عکس گرفتیم و توی آتلیه هم همینطور. جالب اینکه سروش عادت نداره توی عکس با لبخند فیگور بگیره و معمولا جدی عکس می اندازه . سر همین قضیه کلی سربه سرش می ذاشتیم تا توی عکس بخنده .

هفت و نیم بود که کارمون تموم شد اما مهمونا هنوز کم بودن و بهمون می گفتن معطل کنین و دیرتر بیاین خونه  . ما هم تقریبا ۱ ساعت الکی توی خیابون گشت می زدیم . اینقده خوب بود .همه ماشینا بهمون راه می دادن . خیلی ها واسمون بوق می زدن . مخصوصا ماشین هایی که توش خانوم داشتن . من واسه همه اونایی که بهمون لبخند می زدن دست تکون می دادم . مدام هم با سروش داشتیم توی ماشین می رقصیدیم و فکر کنم واسه همه جالب بود که یه عروس و دوماد ذوق مرگ شده  می دیدن . لحظه ورود بسیار عالی بود. همه تحسین آمیز نگاهمون می کردن . می شد شوق و هیجان و غم رو توی چشماشون دید .آهنگ عروس مهتاب رو واسمون زد . اینقدر توی خلسه بودم که از این لحظات چیز زیادی یادم نمی یاد . از اینجا به بعد بود که دیگه استرس جای خودش رو به خوشی داد و رقص و شادی تا ۲ نصفه شب ادامه داشت .

شرح مجلس رو می ذارم برای بعد چون کارای شرکت مونده .