روزانه ۱۲

سلام .

خیلی حیف شده . کامپیوتر شرکت فرمت شده و فعلا اینترنت بی اینترنت . توی خونه هم اصلا فرصت نمی سه که بیام . دلم واسه همه تنگ شده . . .

الهی قربونش برم . جمعه تولد سروشیه . اما از بدشانسی من هنوز حقوق نگرفتم و اگه از پول مشترکمون واسه کادوش بردارم می فهمه . خیال دارم ریش تراش بخرم واسش . انگار براون یا فیلیپس ، خوبش دور و بر 200تومن در میاد . آره ؟ ؟ ؟  شاخ در آوردم . !! واسه 50-60 تومن برنامه ریزی کرده بودم .

تازه شب تولد ، پدر شوور و مادر شوور دعوتن خونمون به صرف شام . خیلی اصرار دارم که کدبانوی بی نقصی باشم . می خوام خیالشون جمع بشه پسرشون رو دست خوب کسی سپردن .

به نظر من که خیلی خیلی چیزها در نظر مرد ها هستش که نسبت به خونه داری و و آشپزی در اولویتن . به نظرم خیلی پیش میاد که زنی شوهرش رو شیفته خودش کنه ولی کدبانوگر آنچنانی نباشه . ولی اطرافیان که خلوت آدمها رو نمی بینن. یه سری چیزای مشخص واسشون معیاره .

تازه من به یه نکته خوب رسیدم . توی این چند وقت ، ساعاتی رو که توی خونه با هم می گذرونیم نباید صد در صدد کنار هم باشیم . مثلا روزهای اول من کتاب هم که می خواستم بخونم ، توی هال روی کاناپه دراز بودم . جوری که سروش رو هم ببینم . اما بعد دیدم بهتره یه وقتی مثلا یکی مون یه ساعت توی اتاق ، کار شخصی اش رو انجام بده . یا اینکه یه مدتی سکوت هم برقرار بشه . همش جیغ و ویغ و بگوبخند نباشه . کم کم زندگی مستقلمون رو هم از سر بگیریم . مخصوصا سروش که نسبت به حفظ زندگی شخصی مون خیلی حساسه .

دیشب خییییییییلی باحال بود .

ساعت 9 دراز شدیم یه کم ولو شدیم بلکه سرحال بیایم . اصلا !! قصد خوابیدن نداشتیم . ! چشم که باز کردم دیدم ساعت شده 12 ( باز خوبه صبح نشده بود .) حالا مرغ های خام روی کابینت در انتظار طبخ به سر می برد . موهام هم کثیف بود و برای فردا حتما حموم احتیاج داشت . خلاصه مرغ رو آب پز کردم و پریدم توی حموم . 10 دقیقه گذشته بود که برقا رفت . خونمون گورستون شده بود . هیچ روزنه نوری نبود .حالا من همه تفکرات روح و جنی اومدن سراغم .  لای در رو باز کردم و با فریاد سروش بیچاره رو که در اعماق خوابش بود به اندازه 1 متر پروندم . تنها منبع نوری مون صفحه تصویر موبایل هامون بود که برام گرفت تا حموم رو ماست مالی کنم و بیام بیرون .

برای غذای پخته نشده ام غصه خوردم و زیرش رو خاموش کردم و گرفتم بخوابم . 2 دقیقه نشده بود که برقا اومد . خروس بی محل!  بر حس وسوسه انگیز خوابیدن غالب شدم و مثل زنای فهمیده  ! دویدم به سمت آشپزخونه ( نه که خیلی راهه از اتاق تا آشپز خونه! ! )

خلاصه تا 3 شب !! داشتم آشپزی می کردم . البته لابلاش کارای کتابم رو انجام می دادم . کوکوی مرغم هم حاضر شد . البته با پیازداغی 2-3 برابر اندازه لازم . خیلی بوی پیازداغ میداد . اماروی هم رفته بد نشد . اقلا با وجدان آسوده خوابیدم . اما بلای دوم در انتظار سروش بیچاره ام بود . ! نزدیکای 5 صبح به توصیف خودش با آرنجم محکم کوبیدم روی دستش و جیغ و گریه ام بلند شد .البته از گریه ، دیگه خودمم یادمه . حالا سروش خیلی می ترسه اگه یهویی از خواب بیدارش کنن . منم اون وسط گریه یادم رفته ، از وحشت سروشی خنده ام گرفته بود . عوضش یه عالمه ماچ و موچ نصیبمون شد و آروم گرفتیم . اما بگو این سروش وروجک توی خوابم چی کار کرده بوده ؟

دخترعموجانش ( که اصلا دخترعمونداره ) از دبی اومده بوده . یه دختر خوشگلولدار که یه BMW آخرین مدل داشت . بعد سروش همش به اون توجه می کرد و این ور اون ور می بردش و کاراش رو انجام می داد . بعد به من بی توجهی می کرد . دیگه آخراش داشتیم کل کل می کردیم که سروش شورش رو در آورد و من بغضم ترکید .

آخه این خوابای ناموسی چیه من می بینم آخهههههههههه  !!!